با خون خود نوشتیم: یا مرگ یا خمینی!

دی‌ماه 1356. قم ... درس‌های حوزۀ علمیه به خاطر چاپ آن مقاله در روزنامه اطلاعات، تعطیل شده بود. طلبه‌ها عصبانی بودند. هنوز چند روزی از چهلم حاج‌آقا مصطفی نگذشته بود. یک نفر فریاد زد: ما به خاطر توهین به رهبرِ عزیزمان، عزادار هستیم.
آن‌ها روز هجدهم دی به درِ خانۀ چند نفر از علمای بزرگ رفته‌ بودند. کم‌کم زن‌ها و مردها و دانش‌آموزها واردِ جمع طلبه‌ها شدند؛ بعد پا به خیابان اصلی گذاشتند و فریاد زدند: درود بر خمینی... مرگ بر این حکومت یزیدی... بگو مرگ بر شاه!
آن‌ها به درِ خانۀ چند عالم دیگر رفتند و پای صحبت‌هایشان نشستند. صحبت‌های علما تند و شجاعانه بود. خیابان‌های دور حرم از ماشین‌های آبپاش و کُماندوهای ضد شورش، پُر شد. آن‌ها اسلحه‌های خود را به سمت جمعیت گرفتند. صدای تیراندازی به هوا برخاست. صدای مردم خشمگین بلندتر از قبل بلند شد. تظاهرکنندگان که بیشتر از پنج‌هزار نفر بودند می‌گفتند: از جان خود گذشتیم، با خون خود نوشتیم، یا مرگ یا خمینی.
هفت نفر از مردم شهید شدند. عدۀ زیادی هم مجروح. بعد از قیام 19 دی، نوبت به قیام مردم شهرهای دیگر رسید. شهرهایی چون تهران، تبریز، کرمان، شیراز، مشهد و....